PIĄTY

Nadrabiamy zaległości. Niedługo będzie tu wszyyyyyyyyystko co widzieliśmy. A my wtedy będziemy szturmować Berlin i polować tam na króliki.

1. I tak nie zależy nam na muzyce [We don't care about music anyway], Cèdric Dupire, Gaspar Kuentz, 2009
Uszy bolą. Dosłownie. Nawarstwienie wysokich tonów świdruje bębenki srebrzystym wiertełkiem; momentami oglądać się da, tylko słuchać już nie bardzo.
Ale. Gdyby nie "We don't care about music anyway", nie wiedzielibyśmy, że są w Japonii twórcy, którzy muzykę wydobywają z instrumentów tak różnych, jak ludzkie serce i szlifierka kątowa w połączeniu z wiolonczelą. Gromadzą się oni przy stole w ciemnym pomieszczeniu i prowadzą egzystencjalne dysputy. Taki mamy obraz tej muzycznej Japonii - przesterowany.
2. Metropia, Tarik Saleh, 2009
Uraczyli nas koledzy Szwedzi przeuroczą animacją 3D. Choć uroczo to pewnie nie było: klimat orwellowsko-kafkowsko-futurystyczny, polany z wierzchu szamponem kontrolującym mózgi (!). Zachwyt i uznanie Marii i Aleksandra.
3. Themerson & Themerson, Wiktoria Szymańska, 2009
Och... przesłodko. Pogodna laurka że w górę serca. Wielka miłość, wielka inteligencja i złote warkocze pani reżyser (dwa pierwsze epitety odnosiły się do pary głównych bohaterów). Fotel obok nas oglądał to Andrzej Chyra! No i oklaski dla kompetentnej pani prelegentki - na zdjęciu oboje, po lewej A. Chyra.

4. Europejskie debiuty krótkie - animacje, set 2
"Szalona Val". Fajna ta Val. Też nie chcielibyśmy z nią mieszkać.
"Veeti i łodyga fasoli". Łzy mamy po śmierci taty niemal spowodowały śmierć owej mamy i jej synka, noszącego przeuroczą czapeczkę. Ci dwaj zaś lubili przesiadywać razem na chmurce i łowić (co?).
"Widzę, co mówisz". Animacja-dokument o sytuacji głuchoniemych na Wyspach. O prawie do normalnego życia, niechęci do nowych technologii i eksterminacji głuchoniemych w fazie zarodkowej. Mocne dość.
"Ex passu".
"Yellow Belly End"
"Benigni"
"Wilczy głód"
"Waleczny pilot". Każdy chciałby mieć takiego dziadka!
"Logorama". MIAZGA x1000. I'm lovin' it xMilion.

5. Neil Young Trunk Show, Jonathan Demme, 2010
Uaaaach... jakbyśmy chcieli zobaczyć koncert, to byśmy poszli na koncert. Kropka. Przynajmniej dobrze się spało.

Maria & Alexandersson